Wakizashi

Japoński wakizashi to tradycyjny japoński krótki miecz, który był zwykle noszony przez samurajów wraz z kataną. Wakizashi był używany, gdy samuraj musiał bronić się w wąskich miejscach lub gdy był w środku i nie mógł wyciągnąć katany. Wakizashi było również używane do rytualnego seppuku (samobójstwa). Wakizashi ma krótsze ostrze niż katana, zwykle mierzące od 12 do 24 cali. Słowo „wakizashi” dosłownie oznacza „miecz włożony z boku”, odnosząc się do sposobu, w jaki był tradycyjnie noszony. Dziś wakizashi jest nadal noszony przez niektórych członków japońskiej policji i jest uważany za broń ceremonialną. Jest również okazjonalnie używany w treningu sztuk walki.

Show Filters

Czym jest Wakizashi?

Wakizashi były tradycyjnie noszone przez japońskich samurajów wraz z kataną jako część daisho – pary „dużego miecza” i „małego miecza”. Wakizashi było ostrzem bliskiego zasięgu, używanym, gdy samuraj musiał walczyć w ograniczonych przestrzeniach lub gdy potrzebował broni zapasowej. Wakizashi są krótsze niż katana, z ostrzem o długości od 30 do 60 cm. Często noszono je wsunięte do pasa krawędzią do góry, ale mogły być również noszone jako pas wokół talii. Wakizashi były wykonywane przy użyciu tych samych metod co katany, a ich projekty były często podobne. Jednakże, ponieważ nie były one przeznaczone do użytku na zewnątrz, wakizashi były mniej ozdobne niż ich dłuższe odpowiedniki. Wakizashi wyszły z użycia po restauracji Meiji w 1868 roku, kiedy to zakazano noszenia mieczy. Pozostały one jednak ważną częścią japońskiej kultury, a wiele rodzin nadal posiada odziedziczone wakizashi, które są przekazywane z pokolenia na pokolenie.